No proszę - gdzie to się szlaja przodująca w pracy operacyjnej oraz wyszkoleniu bojowym i politycznym pani redaktor Katarzyna Wiśniewska, którą ścisłe kierownictwo „Gazety Wyborczej” rzuciło na religijny odcinek frontu ideologicznego! „Przechodziłam tamtędy (tzn. po skwerze kardynała Wyszyńskiego w Warszawie - SM) o różnych godzinach i zawsze widziałam grupkę - niewielką bo niewielką - której liderem jest ów białobrody zakonnik w białym habicie” - nawija przodująca w pracy operacyjnej - i tak dalej, pani red. Wiśniewska. No dobrze - ów zakonnik w białym habicie, czyli ojciec Jerzy Garda protestuje przed siedzibą Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji przeciwko odmowie koncesji dla TV TRWAM - ale co u diabła robi tam pani redaktor Wiśniewska? Pisze, że „przechodzi tamtędy” w dodatku „o różnych godzinach”. Skąd i dokąd to „przechodzi”? Nieznającym Warszawy wyjaśniam, że ten skwer jest oddalony od siedziby „Gazety Wyborczej” przy ulicy Czerskiej na Czerniakowie o dobrych kilka kilometrów i że można tamtędy przechodzić tylko do Sekretariatu Episkopatu Polski, albo na stację benzynową Orlenu. Nigdzie indziej „przechodzić” tamtędy się nie da (chyba, żeby do spedycyjnej firmy Trade-Trans, ale co za interes może mieć tam „Gazeta Wyborcza”?) - więc skoro pani red. Wiśniewska Katarzyna twierdzi, że tamtędy „przechodzi” i to w dodatku - „o różnych godzinach”, to nieomylny to znak, że się tam zwyczajnie szlaja - esperons, że nie w ramach „polowania na miłości głodnych płeciów”, tylko w ramach wykonywania zadań operacyjnych, to znaczy - podgląda, podsłuchuje słowem - pełni obowiązki tajnego współpracownika.

Co tu ukrywać - praca w żydowskiej gazecie dla Polaków, która przecież chyba ma kontakty z różnymi agendami demokratycznego państwa prawnego, niesie ze sobą rozmaite angoisses. Ale mniejsza już o szlajanie się pani red. Wiśniewskiej po skwerze kardynała Wyszyńskiego, bo znacznie ciekawszy jest wątek religijnych afiliacji Krajowej Rady. „Nikt dotąd nie przyszedł do siedziby KRRiTV żeby spytać, czy jesteśmy ochrzczeni” - komunikuje triumfalnie członek Krajowej Rady, były aktor o talencie raczej małym, czyli pan Krzysztof Luft. Pani redaktor Wiśniewska pokpiwa sobie z ojca Tadeusza Rydzyka, że strzał chrzcielny wprawdzie celny, ale kulą w płot, bo przewodniczący Jan Dworak był w latach 80-tych sekretarzem redakcji miesięcznika Ojców Michalitów „Powściągliwość i Praca”. He, he! A to ci dopiero argumentacja! Od razu widać, że ta cała pani Wiśniewska to „głupie to, płoche, tylko pobrudzi pończochę” - jak pisał Boy-Żeleński.

W latach 80-tych musiała jeszcze koszulkę nosić w ząbkach - o ile oczywiście miała już ząbki - bo najwyraźniej nie pamięta przypadku pana red. Andrzeja Szczypiorskiego, który w stanie wojennym, na fali powszechnego uniesienia, którą nakazał mu wykorzystać oficer prowadzący - wprawdzie się ochrzcił, ale co z tego, skoro chrzest mu się nie przyjął? Byłoby dziwne, gdyby przypadek pana Andrzeja Szczypiorskiego był odosobniony, toteż wcale nie jest pewne, czy chrzest przyjął się panu Krzysztofowi Luftowi. Bo - powiedzmy sobie szczerze - okoliczność, że pan przewodniczący Dworak był sekretarzem redakcji u ojców Michalitów, niczego przecież, a już zwłaszcza tego, czy panu Krzysztofowi Luftowi chrzest się przyjął, czy nie - w żadnym stopniu nie wyjaśnia. W końcu sekretarzem redakcji „Powściągliwości i Pracy” ktoś musiał być - więc dlaczego nie pan przewodniczący Dworak - wcześniej w „Lekkiej Atletyce” - ale za to, po transformacji ustrojowej - od razu w charakterze zastępcy pana prezesa telewizji Andrzeja Drawicza - szczęśliwego posiadacza aż dwóch pseudonimów operacyjnych (TW „Kowalski” i TW „Zbigniew”) - obok Lwa Rywina, który trafił tam prawdopodobnie z klucza żydowskiego. Więc jak z tym chrztem, panie Krzysztofie - przyjął się Panu od razu, czy też - podobnie jak panu Andrzejowi Szczypiorskiemu - trzeba będzie wszystko powtarzać - ale już oczywiście - w Żywej Cerkwi?