Podczas dyskusji nad sejmowym expose premiera Jarosława Kaczyńskiego, nieoczekiwanie objawiła się zgodność poglądów między dwoma antagonistami: premierem Kaczyńskim i Donaldem Tuskiem. Zarówno premier, jak i Donald Tusk zgodzili się z poglądem, że „Polska zasługuje na więcej”. Ale już starożytni zauważyli, że si duo dicunt idem, non est idem, co się wykłada, że kiedy dwóch mówi to samo, to właśnie wcale nie jest to samo.

I rzeczywiście – o ile premier Kaczyński, twierdząc, iż Polska zasługuje na więcej, chciał powiedzieć, że temu oczekiwaniu Polski wychodzi naprzeciw właśnie program jego rządu, to Donald Tusk z kolei ze zjadliwą ironią chciał zwrócić naszą uwagę, że ten cały program, to tak naprawdę szajs, a Polska zasługuje na więcej, czyli na coś lepszego. Problem z Donaldem Tuskiem jest jednak taki, że co najmniej od półtora roku każe wierzyć nam na słowo honoru, że ma dla nas „coś lepszego”.

Warto bowiem zwrócić uwagę również na inny punkt expose premiera Kaczyńskiego, z którym nie tylko Platforma Obywatelska, ale i inne ugrupowania opozycyjne się zgodziły. Co prawda zgodziły się milcząco, nie poruszając tego wątku ani podczas sejmowej dyskusji, ani też nie pozwalając poruszać go swoim tajnym współpracownikom w merdiach, najwidoczniej respektując zasadę, że w domu wisielca nie powinno się wspominać o sznurze.

Chodzi mi oczywiście nie o sznur w sensie dosłownym, tylko o tak zwaną „kotwicę budżetową” w postaci 30 miliardów złotych deficytu. Nawiasem mówiąc, jakie mamy pomysłowe wynalazki językowe; do niedawna deficyt to był deficyt, rodzaj manka, sprawa jeśli nie kłopotliwa, to w każdym razie wstydliwa. „Kotwica budżetowa” to oczywiście co innego – kotwica – symbol nadziei i ostoi. Niby chodzi o to samo, a przecież kojarzy się znacznie lepiej; już nie jako kłopot i wstydliwa sprawa, tylko fundament stabilizacji i liść do wieńca sławy.

Tymczasem „kotwica budżetowa” oznacza, że rząd zakłada, iż 30-miliardowy deficyt będzie miał charakter trwały. W sytuacji, gdy wpływy z prywatyzacji stanowią już zupełny margines dochodów rządowych, taka „kotwica budżetowa” zapowiada systematyczne powiększanie długu publicznego, jako jedyny sposób utrzymania płynności finansowej państwa. Ano, robić długi potrafi każdy, byle tylko umiał znaleźć wierzycieli.

A ze znalezieniem wierzycieli specjalnych kłopotów nie ma, bo lichwiarska międzynarodówka tylko czeka na takie okazje. Dług publiczny trzeba bowiem „obsługiwać”, czyli płacić lichwiarzom odsetki. W ubiegłym roku każdy statystyczny Polak musiał zapłacić im 700 zł, w tym roku będzie musiał zapłacić już ponad 800, a w przyszłym – być może nawet tysiąc. W ten sposób utrzymywanie płynności finansowej państwa przy pomocy takiej „kotwicy budżetowej” dokonuje się za cenę zaprzedawania własnego narodu w niewolę lichwiarskiej międzynarodówki.

Cisza panująca wokół „kotwicy budżetowej” podczas dyskusji nad expose premiera Kaczyńskiego dowodzi, że również opozycja nie ma żadnego innego pomysłu na rządzenie państwem. W takim razie również Donald Tusk, ironicznie parskający na premiera Kaczyńskiego i mrugający do nas, że niby on ma w rękawie jakieś asy, żadnych asów oczywiście nie ma, tylko zwyczajnie, próbuje sprzedać nam już nawet nie szajs, tylko nadzieję na szajs.