W ostatnich tygodniach coraz głośniej dały się słyszeć lamenty, że naród nasz rozdzierany jest konfliktami, podczas gdy – jak śpiewają artyści disco-polo – „wszyscy Polacy to jedna rodzina”, więc zamiast rozdzierać się konfliktami, powinni raczej robić sobie na rękę. I słuszna to racja, zwłaszcza, że wiadomo przecież, iż zgoda buduje, a niezgoda rujnuje – o czym w swoim czasie przekonał się również pan Tomasz Kammel, no a poza tym - jak zgoda, to i „Bóg wtedy rękę poda”. Tak w każdym razie twierdził Aleksander Fredro. Z drugiej jednak strony mamy obecnie takie gusło, że zwyciężać musi demokracja, a demokracja oznacza, że są partie, które się ze sobą spierają. Wydawać by się zatem mogło, że jesteśmy skazani na rozdzieranie, bo przecież nie ma takiej ofiary, której naród nasz, podobnie jak inne narody, nie złożyłby na ołtarzu demokracji.

Dobrze to nie wygląda, ale na szczęście nasi Umiłowani Przywódcy potrafili wybrnąć i z tej, wydawać by się mogło, nierozwiązywalnej sprzeczności. PO i PiS, które na co dzień sprawiają wrażenie, jakby miały utopić się w łyżce wody, przecież porozumiały się w sprawie wyborów uzupełniających do Senatu, których celem jest uzupełnienie wakatów powstałych wskutek śmierci trojga senatorów w katastrofie pod Smoleńskiem. PO zobowiązała się, że nie wystawi kandydata w Krośnie i okręgu Ciechanowsko-Płockim, zaś PiS nie wystawi kandydata na Śląsku. Obydwie Skrajnie Antagonistyczne Ale Przecież Porozumiewające Się Partie zaapelowały do pozostałych, by „uszanowały” tę ich decyzję i też nie wystawiały kandydatów. Chodzi bowiem o to, by unikać „niepotrzebnych” konfliktów.

Wynika z tego, że jedne konflikty są niepotrzebne, podczas gdy inne – potrzebne. Niepotrzebne są na przykład konflikty o mandaty i posady. W takich sprawach lepiej jest robić sobie na rękę, bo w przeciwnym razie ludzie mogą uwierzyć, że każdy z kandydatów, to bęcwał i łajdak. A po co mają wiedzieć takie rzeczy? Czego oczy nie widzą, o to serce nie boli, więc niechże i podatnik myśli, że opłacani przezeń dygnitarze są mądrzy, szlachetni i kompetentni. Natomiast potrzebne są konflikty na temat różnicy między przodkiem, a tyłkiem, bo na ten temat każdy może kompetentnie się wypowiedzieć, dzięki czemu partie podczas kampanii politycznych mogą nawet dorosłych ludzi doprowadzić do stanu onieprzytomnienia, a mimo to w Sprawach Naprawdę Ważnych porozumieć się w mig. Pod tym kątem trzeba spojrzeć również na kampanię prezydencką, kiedy podstawowym problemem głównych kandydatów będzie znalezienie jakiejś sprawy, w której mogliby Pięknie Się Różnić, bo wiadomo przecież, że jeśli którykolwiek z nich zostanie prezydentem, będzie robił to, co będzie musiał, to znaczy – co Nasza Złota Pani Aniela uzgodni z zimnym rosyjskim czekistą Putinem.