Szanowni Państwo!

Wprawdzie to rzecz czysto konwencjonalna, że nowy rok rozpoczyna się 1 stycznia, bo mógłby rozpoczynać się każdego innego dnia - ale skoro już wytworzyła się taka świecka tradycja, to nic oczywiście na to poradzić nie można. Zresztą - wcale nie trzeba, bo nie ma w tym nic złego. Rok, tak czy owak, musi kiedyś się rozpocząć, więc dlaczego nie 1 stycznia?

Zatem - skoro 1 stycznia ma się rozpocząć nowy rok, to wielu ludzi odczuwa pragnienie uchylenia zasłony tajemnicy skrywającej przyszłość. Naprzeciw temu pragnieniu wychodzą rozmaici filuci twierdzący, że potrafią przewidywać przyszłość wróżąc z kart, albo dla odmiany - z fusów. Są to oczywiste kłamstwa, bo gdyby ktoś rzeczywiście potrafił przewidywać przyszłość, to zwyczajnie wypełniłby kupon totolotka, zainkasował wygraną i żył sobie długo i szczęśliwie. Jeśli tego nie robi, a zarabia na życie wróżąc głupszym od siebie, to znaczy, że tyle samo wie na temat przyszłości, co wszyscy inni, to znaczy - nic.

Nie znaczy to jednak, że na temat przyszłości nie można powiedzieć niczego, ani, że niczego nie można przewidzieć. Aż tak źle nie jest, a to za sprawą zasady przyczynowości, według której świat funkcjonuje. Zasada przyczynowości głosi, że z określonych przyczyn wynikają określone skutki. Skoro zatem znamy przyczyny, to możemy przewidywać skutki. Właśnie dzięki temu potrafimy zrozumieć świat, poznawać prawa rządzące przyrodą i wykorzystywać tę wiedzę w praktyce.

Spróbujmy zatem dokonać przeglądu przyczyn, by określić prawdopodobne skutki. Na przykład - skoro rządowi brakuje pieniędzy - a sam przewiduje, że deficyt budżetowy w roku 2012 wyniesie co najmniej 35 miliardów, to na pewno zacznie tych pieniędzy szukać w naszych kieszeniach. Jest to prawdopodobne tym bardziej, że starsi i mądrzejsi kazali nam zrzucić się na ratowanie z kryzysu krajów strefy euro, która miała być odporna na kryzysy, zwłaszcza finansowe. W takiej sytuacji komuś będzie trzeba trochę pieniędzy odebrać i już widać, na jaką grupę społeczną obróciło się argusowe oko rządu. Jaki człowiek jest najsłabszy, najbardziej bezbronny? Ano, nie da się ukryć, że stary i chory.

Staremu człowiekowi trzeba płacić emeryturę, a znowu chorego - leczyć. A to wszystko kosztuje pieniądze, które można by przeznaczyć na ratowanie odpornej na kryzysy strefy euro. Toteż właśnie między Naczelną Radą Lekarską, aptekarzami i Ministerstwem Zdrowia trwają pertraktacje na temat zakresu eutanazji, jaka zostanie zastosowana w naszym nieszczęśliwym kraju - bo chyba nikt nie ma wątpliwości, że podwyżka opłat za leki jest formą eutanazji bez konieczności kompromitowania się wydawaniem odpowiednich ustaw. Inna sprawa, że sami jesteśmy sobie winni, bo uwierzyliśmy zawodowym łgarzom, że państwo lepiej się nami zaopiekuje, niż my sami. Za taką głupotę trzeba płacić, więc zgodnie z zasadą przyczynowości, w roku 2012 odnotujemy dalszy postęp eutanazji.

Zgodnie z zasadą Murphy’ego, jeśli coś złego może się stać, to na pewno się stanie. Właśnie wczoraj władze Iranu oświadczyły, że w razie nałożenia na ich kraj sankcji, zablokują cieśninę Ormuz, przez którą przepływa 40 procent ropy transportowanej drogą morską i w ogóle 20 procent światowego zaopatrzenia w ropę. Zaminowanie cieśniny Ormuz oznaczałoby poważne zakłócenia w światowych dostawach ropy, a co za tym idzie - gwałtowny wzrost cen tego surowca, co oczywiście pogorszyłoby i tak już przecież niedobrą sytuację gospodarczą na świecie. No dobrze, to znaczy - niedobrze - ale dlaczego właściwie na Iran nakładane są jakieś sankcje?

A dlatego, że państwo to chce sobie zafundować broń jądrową, a ta perspektywa bardzo niepokoi Izrael i Stany Zjednoczone. To znaczy - taka jest wersja oficjalna, bo oprócz wersji oficjalnej jest również inna, być może nawet bardziej prawdopodobna - że mianowicie Iran kontroluje około połowy światowych zasobów ropy, a to nie jest w porządku. Tak właśnie miał w przypływie szczerości powiedzieć pewien doktor honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego, więc nie wypada zaprzeczać. Żeby zatem zapewnić innym, bezcennym krajom dostęp do irańskiej ropy, trzeba by wprowadzić tam demokrację.

Na razie jednak nie można tego zrobić, bo Iran ma układ wojskowy z Syrią, która w razie czego mogłaby zrobić krzywdę bezcennemu Izraelowi. Dlatego kolejność jest następująca: najpierw trzeba wprowadzić demokrację w Syrii, a dopiero potem - w Iranie. I jedne i drugie przygotowania są bardzo zaawansowane, toteż rok 2012 może obfitować w niespodzianki, których trudno dzisiaj ogarnąć wyobraźnią. Ale niezależnie od tego, czy sobie coś wyobrażamy, czy nie, to zgodnie z zasadą przyczynowości, z przyczyn nawet pozornie odległych, mogą wyniknąć skutki, które każdy z nas odczuje dosłownie na własnej skórze.

Mówił Stanisław Michalkiewicz