Ach, kto by pomyślał, że wojna na górze między bezpieczniackimi watahami ogarnie również sektor przemysłu spożywczego? Okazuje się, że również przemysł spożywczy pozostaje „w zainteresowaniu” służb, które w spokojnych czasach robią sobie na rękę, ale kiedy tylko czasy staja się niespokojne, zaczynają kopać się po kostkach. Oczywiście bez przesady; nie po to, by zrobić krzywdę, tylko - by kopniętego zabolało, a przez to - skłoniło do kompromisu. Oto po dziesięciu, czy nawet kilkunastu latach stosowania soli drogowej w przemyśle spożywczym, ni z tego ni z owego wybuchła afera, że to niby „trucizna” i „kto za to odpowiada”. Okazało się jednak, że o żadnej „truciźnie”, zwłaszcza „rakotwórczej”, nie ma mowy, że sól drogowa jest absolutnie, ale to absolutnie zdrowa - co skwapliwie potwierdziły najtęższe autorytety z branży. Zatem - żadnej afery nie było i ani wędliny, ani sery, ani inne produkty spożywcze nie będą z rynku wycofywane.

I słusznie - bo nawet gdyby było inaczej, tzn. - gdyby sól drogowa była jednak szkodliwa, to też nie należałoby żadnych produktów z rynku wycofywać. Jeśli rząd właśnie uruchamia Narodowy Program Eutanazji, to powinien być on realizowany również na odcinku solnym, a zatem - o żadnym wycofywaniu nie może być mowy. Po drugie - kontynuowanie afery solnej poderwałoby reputację zasłużonych firm, które w międzyczasie zyskały tytuł „Rzetelnej firmy” - a komu to potrzebne, komu to służy? Wreszcie - po trzecie - jeśli nawet w ramach wojny na górze między bezpieczniackimi watahami, któraś z nich próbowała przetrzepać skórę konkurencji ulokowanej w branży spożywczej, to dzięki temu rozpoznaniu walką dowiedziała się, że tamci też mają wszystkich w kieszeni i że tak naprawdę mogą im „skoczyć”.