W związku z ostatnimi publikacjami BBC z okazji koko koko euro spoko, jakoby w Polsce szerzył się rasizm, antysemityzm i ksenofobia, pojawiły się opracowania wskazujące, iż coraz częściej sprawcami II wojny światowej okazują się „naziści”, a za to coraz częściej pojawiają się „polskie obozy śmierci” - żeby przypomnieć niedawną „gafę” amerykańskiego prezydenta Obamy. Jest to efekt prowadzonych co najmniej od kilkunastu lat i znakomicie skoordynowanych polityk historycznych: żydowskiej i niemieckiej - którym towarzyszy uprawiana na terenie Polski propaganda wychodząca naprzeciw celom obydwu polityk historycznych i być może również z nimi skoordynowana. Cel niemieckiej polityki historycznej jest jasny; chodzi o stopniowe zdejmowanie odpowiedzialności za II wojnę światową z Niemiec, czemu służy wymarłe dzisiaj plemię „nazistów”, zaś celem żydowskiej polityki historycznej jest przerzucanie odpowiedzialności za zbrodnie II wojny światowej na winowajcę zastępczego, bo jużci - z „nazistów” żadnych odszkodowań przecież już się nie wyciśnie tym bardziej, że jeszcze kanclerz Schroeder oświadczył, iż okres niemieckiej pokuty dobiegł końca.

Obydwu tym historycznym politykom wychodzi naprzeciw propaganda uprawiana w Polsce przez środowisko „Gazety Wyborczej”, które nie tylko wspierało i wspiera działalność Jana Tomasza Grossa, awansowanego z tej okazji na „historyka” i to od razu „światowej sławy”, ale również wykazywało i wykazuje wiele inicjatywy w kreowaniu wizerunku Polaków jako antysemitów. Niezależnie od tego działające w Polsce tzw. organizacje pozarządowe, które z różnych względów muszą wykazywać się nie tylko aktywnością, ale i osiągnięciami, starają się wykrywać i demaskować w naszym nieszczęśliwym kraju jak najwięcej rasistów, ksenofobów i antysemitów. W rezultacie europejska, a nawet światowa opinia publiczna utrzymywana jest w przekonaniu, że Polaków nie powinno się zostawić samopas, bo w przeciwnym razie znowu zrobią coś okropnego. W tym przekonaniu utwierdzają międzynarodową opinię również działania polskich prezydentów: Aleksandra Kwaśniewskiego, który za Jedwabne przeprosił w imieniu całego polskiego narodu, oskarżając go tym samym o współuczestnictwo w „nazistowskich” zbrodniach - oraz Bronisława Komorowskiego, który w skierowanym do uczestników uroczystości w Jedwabnem liście napisał m.in, że naród polski musi przyzwyczaić się do myśli, iż był również sprawcą.

W ten sposób oskarżenia eskalowane pod adresem narodu polskiego przez architektów obydwu polityk historycznych znalazły potwierdzenie ze strony najwyższych konstytucyjnych czynników polskich. Czegóż więcej trzeba opinii międzynarodowej, by utwierdziła się w tych stereotypach? Nic zatem dziwnego, że BBC pisze to, co pisze, a prezydent Obama mówi to, co mówi. Warto też zwrócić uwagę na podobieństwo opinii o naszym narodzie, jaką wskutek obydwu polityk historycznych i ich działających na terenie Polski wspólników wyrabia sobie dzisiaj społeczność międzynarodowa, z opinią, jaką wyrobiła sobie o naszym narodzie za pośrednictwem francuskich filozofów w wieku XVIII - że mianowicie Polaków nie można zostawić samopas, bo nie potrafią dobrze rządzić tak dużym państwem. Wtedy opinia ta posłużyła za pozór moralnego uzasadnienia rozbiorów Polski. Jakiemu rozwiązaniu politycznemu posłuży dzisiaj?