Jak wiadomo, są mądrości etapu, które zmieniają się w zależności od zapotrzebowania. Pewnie to właśnie miał na myśli Antoni Słonimski, kiedy twierdził, że dzieje świata mają charakter dwusuwowy. Suw pierwszy: „chrześcijanie dla lwów!” Suw drugi: „Lwów dla chrześcijan!” Znawcy silników dwusuwowych powiadają, że praca silnika polega na nieustannym powtarzaniu tych dwóch suwów. Skoro tak, to warto zastanowić się, na jakim właściwie etapie jesteśmy obecnie, to znaczy – w jaki suw nasz parowóz dziejowy wkracza. Wiele oznak wskazuje, że wkraczamy w etap „chrześcijanie dla lwów!” i to nie tylko w dalekim Kalifacie, ale przede wszystkim – w Europie, gdzie bez jawnego wypowiedzenia wojny, z przestrzeni publicznej usuwane są wszelkie ślady chrześcijaństwa, jak nie pod pretekstem „tolerancji”, to pod pretekstem „ochrony mniejszości”, jak nie pod pretekstem „ochrony mniejszości”, to pod pozorem zwalczania „wykluczeń” - i tak dalej. O tym, by „Lwów dla chrześcijan” nie może być w tej sytuacji w ogóle mowy, po pierwsze dlatego, że Lwów leży za kordonem, a po drugie dlatego, że nasi Umiłowani Przywódcy kontynuują strategię odwrotu, rozpoczętą w Traktacie Ryskim.

Mniejsza zresztą o to, bo ważniejsza jest okoliczność, że oprócz mądrości etapu, które charakteryzują się dialektyczną zmiennością, są również prawdy niezmienne, obowiązujące bez względu na epokę i aktualny reżim. Do takich niezmiennych prawd należy między innymi ta, że „czysty typ nordycki i bez mydła jest czysty”. Z pozoru powinna ona należeć do kategorii prawd zmiennych, a nawet więcej niż zmiennych, bo nieaktualnych, ale – jak jeszcze za pierwszej komuny zalecał Janusz Wilhelmi – należy wystrzegać się pierwszych odruchów, bo mogą być uczciwe. I rzeczywiście – okazuje się, że przeświadczenie, jakoby prawda, iż czysty typ nordycki... - i tak dalej – już dawno się zdezaktualizowała, nie wytrzymuje krytyki. Mogliśmy przekonać się o tym przy okazji pogrzebu generała Czesława Kiszczaka, przy okazji którego w charakterze żałobnika wystąpił sam pan redaktor Adam Michnik. W żałobnym przemówieniu na antenie żydowskiego radia dla tubylczych Polaków scharakteryzował generała jako „człowieka honoru”, co dla nikogo nie mogło być zaskoczeniem, bo wiadomo, że jeden człowiek honoru potrafi innych człowieków honoru rozpoznawać na odległość po zapachu, ale w dodatku zauważył, że jeśli nawet w sprawie zabójstwa Grzegorza Przemyka „mataczył”, to „mataczył w dobrej wierze”. Znaczy - „czysty typ nordycki”... - i tak dalej. W takim razie w dobrej wierze musiał mataczyć również w sprawie zamordowania księdza Jerzego Popiełuszki, księdza Stefana Niedzielaka, czy wielu innych sprawach – bo jakże tu człowiekowi honoru z certyfikatem samego pana redaktora Michnika, którego z kolei musimy – co prawda na równi z Lechem Wałęsą, niemniej jednak – czcić jako wyzwoliciela, a właściwie – zbawiciela mniej wartościowego narodu tubylczego - jakże tu odmówić mu dobrej wiary w jakiejkolwiek sprawie?

Oczywiście nie możemy zapominać, by również prawdy niezmienne postrzegać w ich dialektycznej zmienności. Wprawdzie pierwotna wersja mówiła o „czystym typie nordyckim”, ale dziś już wiadomo, że był to rezultat fatalnej pomyłki wybitnego przywódcy socjalistycznego Adolfa Hitlera, który dopuścił sobie do głowy, że „Narodem Panów” są Niemcy. Tymczasem – nic podobnego! Narodem Panów nie są żadni Niemcy, tylko Żydzi, a – jak to wyjaśnił w 1968 roku Antoniemu Zambrowskiemu współtowarzysz spod celi, „nie ten Żyd, co Żyd, ale ten, kogo Partia wskaże”. Skoro zatem Partia w swoim czasie nieubłaganym palcem wskazała na generała Czesława Kiszczaka, to nic dziwnego, że i pan redaktor Michnik zastosował formułę o „czystym typie nordyckim” również w stosunku do niego.

Dodatkowym uzasadnieniem niech będzie i to, że zgodnie z mądrością aktualnego etapu, znowu jest rozkaz, by mniej wartościowy naród tubylczy wytykać nieubłaganym palcem za „wstecznictwo”, „rasizm”, antysemityzm” i „ksenofobię”. Warto zauważyć, że i w tej sprawie daje się zauważyć mechanizm dwusuwowy; mniej wartościowy naród tubylczy piętnowany był za „wstecznictwo” i inne sprośne błędy Niebu obrzydłe przez decydujące o wszystkim semickie „kadry” na etapie tresowania go do demokracji socjalistycznej na polecenie Józefa Stalina. Potem, kiedy semickie „kadry”, w związku z sowieckim poparciem dla krajów arabskich, od demokracji socjalistycznej się odwróciły, a nawet zaczęły się jej sprzeciwiać, mniej wartościowy naród tubylczy był szalenie komplementowany za „umiłowanie wolności”, zwłaszcza „naszej i waszej”.

Oczywiście do czasu, bo kiedy już generał Kiszczak wyselekcjonował odpowiednie kierownictwo „strony społecznej”, semickie „kadry” natychmiast rozpoczęły wojnę z „państwem wyznaniowym”, personifikowanym przez nadwiślańskich „ajatollahów”. W rezultacie „ajatollahowie” nie tylko podwinęli pod siebie ogony, ale podjęli się nawet promowania na gruncie tubylczym żydowskiego przemysłu rozrywkowego w ramach tzw. Dnia Judaizmu, w następstwie czego mniej wartościowy naród tubylczy odczuwa kryzys przywództwa również na tym odcinku.

No a teraz, kiedy już na dobre przechodzimy pod amerykańską kuratelę, o żadnym komplementowaniu mniej wartościowego narodu tubylczego nie może być mowy. Przeciwnie – poddawany jest on coraz intensywniejszemu oddziaływaniu tzw. pedagogiki wstydu, w ramach której semickie kadry – podobnie jak za Stalina – przejmują rolę kierowniczą, w coraz szerszym zakresie powierzając wykonawstwo aryjskim renegatom. Warto zwrócić uwagę, że propaganda ta oddziałuje nie tylko na mniej wartościowych, ale ambitnych i snobistycznych tubylczych mikrocefali, ale również na kompradorską biznesmenerię.

Oto przed 11 listopada kierownictwo wrocławskiego oddziału amerykańskiego koncernu IBM zaleciło swoim pracownikom, by w Dzień Niepodległości nie wychodzili z domu. Generalnie zalecenie jest słuszne, bo pomyślmy sami; iluż nieszczęść można by uniknąć, gdyby ludzie nie wychodzili z domów? Ale kierownictwu wrocławskiego oddziału IBM nie chodzi o to, by pracownicy nie wychodzili z domów w ogóle, tylko żeby nie wychodzili 11 listopada, ponieważ tego dnia Narodowe Odrodzenie Polski i inne organizacje zaplanowały manifestację. Z jakichś zagadkowych przyczyn IBM uznał, że stwarza ona dla jego pracowników poważne niebezpieczeństwo. Najwyraźniej na naszych oczach formułuje się kolejna mądrość etapu. I pomyśleć, że pod amerykańską kuratelę dopiero przechodzimy.