Rosną młode kadry związku kombatantów. To znaczy – jeszcze nie rosną, ale tylko patrzeć, jak urosną do gargantuicznych rozmiarów – ale nie związki kombatantów, tylko szeregi męczenników. Jak tak dalej bowiem pójdzie, to biały orszak męczenników będzie wielokrotnie dłuższy, niż asysta księcia Karola Radziwiłła „Panie Kochanku”, kiedy składał on wizytę królowi Stanisławowi Augustowi w Łazienkach. Kiedy książę witał się już z królem, koniec orszaku był jeszcze na Krakowskim Przedmieściu. Obawiam się, że jeśli vaginet obywatela Tuska Donalda zrealizuje swoje plany w tym zakresie, to biały orszak męczenników rozciągnie się od Warszawy, aż do Kamczatki – oczywiście o ile zimny ruski czekista Putin pozwoli mu się tak rozciągnąć.

Ale incipiam. Jak zwykle pierwszy sygnał („Sygnał strzelił rakietę znad pruskiej granicy…”) dał niezawodny „Jurek” Owsiak. Okazało się, że nieznani sprawcy namalowali mu na płocie okalającym tak zwaną „daczę” - o której wszystko można pewnie powiedzieć, tylko nie to, że jest „willą” - o czym „Jurek” Owsiak wielokrotnie zapewnił opinię publiczną, jakby chciał rozwiać jakieś wątpliwości. Tymczasem żadnych wątpliwości być tu nie może, bo każde dziecko – zwłaszcza każde dziecko w Polsce i na świecie - wie, że „Jurek” Owsiak pod względem pieniężnym jest znany ze swojej nieskazitelności. W tej sytuacji jest zupełnie zrozumiałe, że napis na płocie wzbudził w nim nie tylko falę goryczy, ale i obawę, że następnym razem nieznani sprawcy zapragną wzniecić pożar i to w dodatku taki, że żaden z mieszkańców „daczy” nie zdąży ujść z życiem. Natychmiast zareagował przewielebny ksiądz Wojciech Lemański, który na widok takiego świętokradztwa natychmiast „Jurka” Owsiaka przeprosił, a w dodatku pojawiły się fałszywe pogłoski, że odprawił też nabożeństwo wynagradzające za te zelżywości i zniewagi. W tej sytuacji można ten świętokradczy napis na płocie uznać za kolejny rodzaj „felix culpa”, czyli winy błogosławionej – bo jeśli tylko wieloletnie wysiłki warszawskiego Judenratu, który dąży do melioracji znienawidzonego Kościoła katolickiego, zostaną uwieńczone powodzeniem w postaci utworzenia w Polsce Kościoła Ubogiego i Otwartego z panem red. Adamem Michnkiem, jako Odkupicielem naszego mniej wartościowego narodu tubylczego, to któż będzie się najlepiej nadawał w charakterze kandydata na ołtarze, jak nie „:Jurek” Owsiak? Niezależnie od tego, co on sam o takim pomyśle sądzi, jest to jednak zapowiedź oszałamiającej kariery tym bardziej, że co roku słyszymy, że Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy ma grać „do końca świata i jeden dzień dłużej” - a skoro tak, to jakąś formę życia po życiu trzeba już teraz mu obmyślić. Niebo i Ziemia przeminą – a Wielka Orkiestra – jak się okazuje – przetrwa nawet ten kataklizm – a czy ktokolwiek może sobie wyobrazić Wielką Orkiestrę bez „Jurka” Owsiaka? Takiego człowieka szczęśliwie u nas nie ma, więc już teraz trzeba obmyślić dla niego ochronę – nie tylko podobną do tej, z jakiej korzysta prokuratura Ewa Wrzosek, ale nawet jeszcze szczelniejszą. Jedna prokuratura może bowiem być zastąpiona przez inną – ale czy ktokolwiek jest w stanie zastąpić „Jurka” Owsiaka?

Wiem, że to stwierdzenie ryzykowne, które może być nawet uznane za znienawidzoną „mowę nienawiści” - ale wydaje się, że „Jurka” Owsiaka nie byłby w stanie zastąpić nawet Wielce Czcigodny Roman Giertych. I to nawet nie dlatego, że Wielce Czcigodny Roman Giertych realizuje zadania na całkiem innym odcinku, ale przede wszystkim z uwagi na wspomnianą wyjątkową pozycję „Jurka” Owsiaka we Wszechświecie. Mimo tej różnicy jest przecież jeden punkt, który łączy obydwie te osobistości, a tym punktem jest właśnie męczeństwo. Cała Polska widziała jakiego męczeństwa doświadczył Wielce Czcigodny Roman Giertych za sprawą złowrogiego Naczelnika Państwa Jarosława Kaczyńskiego i jego pretorianów, którzy w Sejmie obrzucili Wielce Czcigodnego wyzwiskami i zelżywościami – aż wieczorem musiała utulać go w żalu sama resortowa „Stokrotka”, czyli pani red. Monika Olejnik, która – mało brakowało - a nieomal przytuliła go do wezbranej współczuciem piersi. Oczywiście 51 sprawców męczeństwa zostało natychmiast przykładnie i surowo ukaranych – ale przecież żadne surowe kary nie są już w stanie odebrać Wielce Czcigodnemu Romanowi Giertychowi męczeńskiej palmy. Dlatego – o ile wspomniane starania Juderatu zostaną wreszcie uwieńczone powodzeniem, tylko patrzeć, jak Wielce Czcigodny Roman Giertych – oczywiście po najdłuższym życiu, to jasne – zostanie wyniesiony na ołtarze obok „Jurka” Owsiaka – a przewielebny ksiądz Wojciech Lemański (oby żył wiecznie!), w każdą rocznicę męczeństwa będzie mu kadził.

Te doniosłe wypadki nie mogły ujść argusowym oczom pana Adama Bodnara, który w vaginecie obywatela Tuska Donalda sprawuje funkcję Ministra Sprawiedliwości. Zrozumiał on w lot, że jeśli biały orszak męczenników będzie ciułany w takim ślimaczym tempie, to prędzej świat się skończy, nim zdąży rozciągnąć się on od Warszawy aż po Kamczatkę – o ile oczywiście zimny ruski czekista Putin pozwoli mu posunąć się tak daleko w głąb Rosji. Toteż w ministerstwie rada w radę uradzono, by utworzyć kolejną komisję, która zajmie się hurtowo przypadkami męczeństwa, jakiego doświadczyły ofiary złowrogiego reżymu Naczelnika Państwa Jarosława Kaczyńskiego. Chodzi oczywiście o komisję, która będzie skrupulatnie roztrząsać nadużycia zbrodniczego reżymu wobec „działaczy demokratycznych”. Co to za „działacze demokratyczni” - tego jeszcze nie wiemy, ale prawdopodobnie chodzi o członków Voklsdeutsche Partei oraz uczestników doraźnych ruchów, powoływanych, a to do obrony demokracji, a to do obrony praworządności – w zależności od tego, co tam postanowiła w sercu swoim Nasza Złota Pani z Berlina. Jestem pewien, że jeśli komisja stanie na wysokości zadania, to świetlana przyszłość otworzy się między innymi przed panem Mateuszem Kijowskim, który pierwszy stanął w szeregach Komitetu Obrony Demokracji, za co reżym, za pośrednictwem niezawisłych sądów, doświadczył go męczeństwem, obrzuciwszy fałszywymi zarzutami. Wprawdzie pan minister Bodnar, któremu wtóruje inny filar vaginetu obywatela Tuska Donalda, czyli pan minister spraw wewnętrznych Tomasz Siemoniak, wyjaśnia, że ta komisja nie będzie komisją śledczą, więc nie będzie nikogo śledziła, ani aresztowała, a tylko „skupi się na gromadzeniu dokumentacji i rozmowach”. Oczyma duszy widzę, jak mogą takie rozmowy wyglądać. Na przykład – wiecie, rozumiecie męczenniku – a tak naprawdę, to jak wy się właściwie nazywacie? Nazwiska, adresy, kontakty, bliskie spotkania III stopnia! My tu – wiecie - zgromadziliśmy dokumentację, z której wynika, że w obronie demokracji – albo praworządności – niepotrzebne skreślić - doznaliście od złowrogiego reżymu straszliwych katiuszy. Opowiedzcie no w skrócie, co konkretnie was spotkało, no i – wiecie, rozumiecie – sprecyzujcie, na ile wyceniacie wasze traumatyczne przeżycia. My oczywiście wiemy, że żadne pieniądze nie wynagrodzą waszego męczeństwa – no ale - wiecie, rozumiecie – powiedzcie szczerze, jak na spowiedzi, ile się za to spodziewacie – bo cóż wynagradzać w tych zepsutych czasach, jak nie męczeństwo, poniesione w dodatku dla Polski, dla demokracji i praworządności?

Ponieważ komisja ta – o czym zapewnił pan minister Bodnar – nie jest komisją śledczą, a więc chyba nie będzie mogła wyłączać jawności prowadzonych tam „rozmów” - to jestem pewien, że treść tych „rozmów” rozniesie się po naszym nieszczęśliwym kraju z szybkością płomienia, a kandydaci na męczenników będą walić przed oblicze komisji drzwiami i oknami, dostarczając stosowną dokumentację w wielkiej obfitości, przy czym mogą zostać wykorzystane doświadczenia uzyskane w toku rozwoju przemysłu molestowania. W tej sytuacji obawiam się, że komisja została niedostatecznie zabezpieczona na odcinku kadrowym. 11 osób, nawet gdyby pracowały dniami i nocami, z pewnością nie poradzi sobie z falą męczeństwa, która uderzy w komisję z siłą przekraczającą tsunami. Dlatego też w czynie społecznym zgłaszam pomysł racjonalizatorski, by nie tylko wydatnie wzmocnić kadrowo powołaną właśnie komisję, ale żeby posiadała ona filie przynajmniej we wszystkich powiatach, a najlepiej – również w gminach. Oczywiście należy przy tym pamiętać o spiżowym napomnieniu klasyka demokracji i praworządności Józefa Stalina, że „kadry decydują o wszystkim” i już teraz zabezpieczyć komisje terenowe na odcinku kadrowym. Nie potrzebuję chyba dodawać, że najlepiej z tym zadaniem poradzą sobie służby podległe nawet nie ministrowi Bodnarowi, chociaż i do nich można mieć zaufanie – ale przede wszystkim – służby podległe panu ministrowi Siemoniakowi. Jestem pewien, że żaden a 11 członków komisji, z jej przewodniczącą, Wielce Czcigodną mecenas Sylwią Gregorczyk-Abram, nie będzie miał nic przeciwko temu. Pani Mecenas już udowodniła, że można jej zaufać, kiedy w towarzystwie „silnych ludzi”: uczestniczyła w przejęciu rządowej telewizji z rąk reżymu Naczelnika Państwa i przekazaniu jej w wypróbowane ręce ludzi właściwych, którzy sprawili, że z TVP, skąd dotychczas wylewał się na nasz nieszczęśliwy kraj potok kłamstwa i pomówień, dzisiaj wytryska krynica prawdy, w której każdy obywatel może pławić się od rana do wieczora i od wieczora do rana. Skoro tedy te zasadnicze sprawy mielibyśmy obcykane, to pozostaje tylko zabezpieczenie działań komisji na odcinku finansowym – ale jestem przekonany, że pan minister Andrzej Domański każdą potrzebną sumę wytrzepie – bo nie ma takiej rzeczy, której nie można by zrobić dla Polski.

Pierwszy raport komisji ma ukazać się już w lipcu – a kiedy następne – Bóg jeden wie. Chodzi o to, by wszystkie się ukazały, a forsa za męczeństwo została wypłacona koniecznie przed wyborami w roku 2027. Dzięki temu demokracja kierowana zwycięży i u nas, nawet bez konieczności wciągania do kolaboracji niezawisłych sądów i stosowania aresztów wydobywczych.