No proszę – już się wyjaśniło, kto tak naprawdę stanowi największe zagrożenie dla demokracji w Polsce. Nad losem demokracji ubolewa od dawna nie tylko „drogi Bronisław”, ale także drugi z naszych dwóch „skarbów narodowych” – za jaki Magdalena Albright uznała również „profesora” Władysława Bartoszewskiego.

Wskazywali oni uporczywie na Kaczyńskich, którzy wprowadzają w Polsce „faszyzm” i „totalitarismus”, ale chyba nie mieli racji. Okazało się, że największym zagrożeniem dla demokracji nie są wcale straszliwi tyrani w osobach Lecha i Jarosława Kaczyńskich – tylko „babcie”.

Nikt bowiem, za wyjątkiem jakiegoś białostockiego Janka Muzykanta, który śpiewa song o zabiciu prezydenta, nie chce zablokować Kaczyńskim możliwości głosowania. Wygląda natomiast na to, że zaniepokojony Jasnogród postanowił stawić czoła niebezpieczeństwu ze strony „babć” i w tym celu zarządził mobilizację wnucząt.

Mobilizacja ta przybrała postać akcji „schowaj babci dowód”. Bez dowodu osobistego bowiem głosować nie można, więc jak tylko wnuczęta schowają babciom dowody, zwycięstwo nieubłaganego Postępu wydaje się murowane.

Inicjatorzy mobilizacji raczej nie afiszują się ze swoim autorstwem, więc nie wiadomo, czy na ten pomysł ostatecznego zwycięstwa wpadł sam Adam Michnik, czy któryś z proroków mniejszych w rodzaju Jacka Żakowskiego lub Tomasza Wołka. Trudno się w związku z tym dopytać, czy dowody osobiste trzeba chować wszystkim babciom, bez względu na płeć, narodowość, rasę, wyznanie i poglądy polityczne, czy też tylko niektórym?

Wydaje się jednak, ze pierwsza możliwość nie wchodzi w rachubę; ileż to postępowych babć, co to znały jeszcze samego Stalina albo przynajmniej – Bermana, może przysporzyć głosów takiemu LiD–owi? Bardziej prawdopodobna jest zatem możliwość druga – że chodzi tylko o niektóre babcie, starannie wyselekcjonowane pod kątem rasy, wyznania i poglądów politycznych.

Byłoby ciekawe poznać, jaka to rasa, narodowość i wyznanie stanowi w oczach Jasnogrodu takie zagrożenie dla demokracji w Polsce, że w jej obronie trzeba sięgać do mobilizacyjnych rezerw w postaci wnucząt? No i wreszcie – czy chodzi tylko o babcie płci żeńskiej, czy również o babcie płci męskiej?

Na tym tle widać wyraźnie, że wprawdzie panująca w Internecie anonimowość ma swoje wielkie zalety, cenione zwłaszcza przez osobników cierpiących na brak odwagi cywilnej, ale też i swoje wady. Jeszcze raz okazuje się, że nie ma rzeczy doskonałych.

Przekonują się o tym wszyscy aktualni i przyszli pacjenci, patrzący na sytuację w ochronie zdrowia. Jak wiadomo, jest ona u nas „bezpłatna”, co stanowi ogromną zdobycz ludu pracującego. Z drugiej strony, z dniem 1 października wielu lekarzy, którzy wcześniej złożyli wypowiedzenie, zakończyło pracę w szpitalach. I zaraz okazało sie, kto w ochronie zdrowia jest najważniejszy.

Nie słychać bowiem, żeby wypowiedzenie z pracy złożył jakiś urzędnik Narodowego Funduszu Zdrowia, czy też wydziału zdrowia i opieki społecznej któregokolwiek samorządu terytorialnego lub administracji rządowej – a szpitale są zamykane, zaś pacjenci przewożeni do jeszcze działających. Czyż to nie dowód, że w ochronie zdrowia najważniejsi są doktorzy i pacjenci, a nie urzędnicy?

A skoro tak, to może urzędnicy wcale nie są tacy ważni, może – strach powiedzieć – w ogóle są niepotrzebni? Czy jednak głoszenie takich poglądów nie jest aby zagrożeniem dla demokracji? Co na to mówią wnuczęta Józefa Stalina?